«Το σώμα μου με πολεμά». Με αυτήν τη φράση μπορούμε να δώσουμε τον πιο απλό και εύληπτο ορισμό μιας μεγάλης κατηγορίας παθήσεων που λέγονται «αυτοάνοσα νοσήματα». Ένα αυτοάνοσο νόσημα ξεκινά, όταν για άγνωστο λόγο, το ανοσοποιητικό σύστημα αρχίζει να παράγει αντισώματα που «στρέφονται» κατά των ιστών και των οργάνων του ίδιου του οργανισμού!
Tα τελευταία χρόνια, λόγω της οικονομικής κρίσης, οι γιατροί παρατηρούν «έκρηξη» των αυτοάνοσων νοσημάτων, καθώς, το στρες που συνεπάγεται η απώλεια της εργασίας ή της περιουσίας και η γενικότερη ανασφάλεια, συνιστούν εκλυτικούς παράγοντες για την εκδήλωσή τους. Έρευνες που έχουν πραγματοποιηθεί στην Ελλάδα, αλλά και σε άλλες χώρες, έχουν δείξει με σαφήνεια ότι η ψυχολογική πίεση μπορεί να πυροδοτήσει την αυτοανοσία. Γενικά, έχει παρατηρηθεί ότι η έναρξη συμπίπτει με περιόδους που ο οργανισμός βρίσκεται σε κατάσταση καταπόνησης- στρες οποιασδήποτε μορφής.
Η θυρεοειδίτιδα Hashimoto, με συχνότητα εμφάνισης 15% στον γυναικείο, κυρίως, πληθυσμό, είναι ένα τέτοιο παράδειγμα και αποτελεί, σύμφωνα με τους ειδικούς, το «τίμημα που πληρώνουν οι γυναίκες για να είναι ανταγωνιστικές και δυναμικές στον επαγγελματικό στίβο». Γιατί, όμως, τα αυτοάνοσα νοσήματα αφορούν, σε μεγάλο βαθμό, τις γυναίκες; Σύμφωνα με τα στοιχεία, η αναλογία εμφάνισης του ερυθηματώδους λύκου και του Sjögren σε γυναίκες και άνδρες είναι 9 προς 1. Aυτό οφείλεται στο γεγονός ότι οι γυναίκες έχουν δέκα φορές πιο ισχυρό ανοσολογικό σύστημα από τους άνδρες, άρα και μεγαλύτερες πιθανότητες να παραγάγουν αντισώματα εναντίον ίδιων στοιχείων. Άλλα συχνά αυτοάνοσα νοσήματα είναι ο σακχαρώδης διαβήτης τύπου 1, η ρευματοειδής αρθρίτιδα, η σκλήρυνση κατά πλάκας, η ψωρίαση, η μυασθένεια Gravis, οι αγγειίτιδες, η νόσος του Crohn κ.ά.
O ρόλος της Ομοιοπαθητικής
Μπορεί η Ομοιοπαθητική να βοηθήσει όσους πάσχουν από αυτοάνοσα νοσήματα;
H Ομοιοπαθητική Ιατρική είναι ένα πλήρες διαγνωστικό και θεραπευτικό ιατρικό σύστημα. Έχει περίπου 3.000 φάρμακα για τον ανθρώπινο οργανισμό. Επομένως, μπορεί σαφώς να βοηθήσει στην ύφεση των αυτοάνοσων νοσημάτων και - γιατί όχι - και στην ίασή τους. Απαραίτητη προϋπόθεση, είναι η χρήση της Ομοιοπαθητικής να γίνει έγκαιρα, σε αρχικό στάδιο και να υπάρχει συστηματική παρακολούθηση του ασθενούς.
Τα καλύτερα αποτελέσματα υπάρχουν όταν η Ομοιοπαθητική χρησιμοποιηθεί ως βασική θεραπεία σε αρχικό στάδιο, πριν ξεκινήσει η χημική ανοσοκαταστολή (με τα κλασικά φάρμακα). Όταν ο ασθενής έλθει αφού έχει ήδη πάρει πολλά κλασικά φάρμακα (κορτιζόνη, μεθοτρεξάτη, αζαθειοπρίνη κ.λπ.) χρειάζεται περισσότερος χρόνος και προσπάθεια για να έχει αποτελέσματα. Πολλές φορές μάλιστα, σε αυτές τις περιπτώσεις, επειδή είναι δύσκολο να κοπούν απότομα τα φάρμακα σε έναν άνθρωπο με χρόνιο νόσημα που βρίσκεται σε θεραπεία, η Ομοιοπαθητική εφαρμόζεται επικουρικά, ως παράλληλη θεραπεία.
Πώς λειτουργεί;
Η Ομοιοπαθητική έχει σαν βασική της αρχή τον νόμο των ομοίων. «Τα όμοια των ομοίων εισίν ιάματα», είπε ο Ιπποκράτης πριν από 2.500 χρόνια. Αυτήν την αρχή διάβασε ο Γερμανός καθηγητής Hanneman, πριν από 200 χρόνια και προχώρησε στην οργάνωση της Ομοιοπαθητικής Ιατρικής. Στην Ομοιοπαθητική χρησιμοποιούμε ουσίες που ενώ μπορούν στον υγιή οργανισμό να παράξουν ένα σύμπτωμα, όταν χορηγηθούν στον ασθενή με το αντίστοιχο σύμπτωμα, τον θεραπεύουν.
Τα oμοιοπαθητικά φάρμακα είναι ουσίες που προέρχονται από το φυτικό, ζωικό και ορυκτό βασίλειο και χορηγούνται στον ασθενή αφού υποστούν μια διαδικασία που λέγεται δυναμοποίηση. Δεν έχουν παρενέργειες και το βασικότερο πλεονέκτημά τους είναι ότι δρουν σε όλα τα επίπεδα του οργανισμού (σωματικό, ψυχικό, νοητικό). Επειδή, λοιπόν, και τα αυτοάνοσα νοσήματα είναι σαφώς ψυχοσωματικά, τα ομοιοπαθητικά φάρμακα μπορούν να έχουν θεαματικά αποτελέσματα. Αυτό είναι το βασικό πλεονέκτημα της Ομοιοπαθητικής Ιατρικής. Το γεγονός δηλαδή ότι αντιμετωπίζει τον ασθενή ως ψυχοσωματικό σύνολο και δεν εξετάζει μόνο τα επιμέρους συμπτώματα.
Η Ομοιοπαθητική κινητοποιεί τους ενδογενείς μηχανισμούς που διαθέτει ο οργανισμός προκειμένου να διατηρήσει την υγεία και την ισορροπία του, τους ενισχύει και παράγει αντίδραση ανάταξης της εκάστοτε βλάβης.
Σχεδόν όλων των ειδών τα σωματικά, συναισθηματικά και διανοητικά προβλήματα μπορούν να βρουν την λύση τους στην Ομοιοπαθητική.
Εκλυτικοί παράγοντες
Τα αίτια των αυτοάνοσων νοσημάτων είναι άγνωστα στην πλειοψηφία των περιπτώσεων.
Η γενετική προδιάθεση, η κληρονομικότητα, οι περιβαλλοντικοί παράγοντες και ο τρόπος ζωής είναι παράγοντες που παίζουν κάποιο ρόλο, συνήθως σε συνδυασμό.
Πρόσφατες έρευνες3 έχουν δείξει επίσης, ότι μία βακτηριακή ή ιογενής λοίμωξη μπορεί να πυροδοτήσει κάποια αντίδραση στο ανοσολογικό σύστημα των ανθρώπων με οικογενειακό ιστορικό αυτοάνοσης νόσου. Το κάπνισμα μπορεί τέλος, να συμβάλει στην έναρξη της νόσου και να επιδεινώσει την πρόγνωση, ενώ σημαντικό ρόλο φαίνεται ότι παίζουν και οι ορμόνες.
Πώς λειτουργεί το ανοσοποιητικό;
Το ανοσοποιητικό σύστημα διαθέτει ένα εξαιρετικά πολύπλοκο σύστημα κυττάρων που έχουν ως αποστολή να αναγνωρίζουν αρχικά, και στη συνέχεια να αντιδρούν, παράγοντας αντισώματα με σκοπό την καταστροφή ουσιών που αναγνωρίζουν ως «ξένες» και που είναι δυνητικά επιβλαβείς για τον οργανισμό (οι «ξένοι» εισβολείς ονομάζονται αντιγόνα). Η καταστροφή επιτυγχάνεται μέσω της παραγωγής του κατάλληλου αντισώματος που είναι ειδικό για το αντίστοιχο αντιγόνο.
Αυτή η αμυντική διαδικασία του ανοσοποιητικού συστήματος στις περιπτώσεις αυτοάνοσων μοιάζει να απορυθμίζεται. Έτσι, αντί το ανοσοποιητικό να επιτίθεται μόνο στους ξένους εισβολείς, καθώς θα έπρεπε, κάνει λάθος «αναγνωρίζοντας» τους δικούς του ιστούς σαν «ξένους», παράγει αντισώματα και αρχίζει επίθεση στον ίδιο του «τον εαυτό».
Πηγή: healthyme.gr
