Η άθληση, σε ερασιτεχνικό ή επαγγελματικό επίπεδο, συχνά οδηγεί σε κακώσεις του μυοσκελετικού συστήματος. Ένα σωστό θεραπευτικό πλάνο, με τη βοήθεια ενός ορθοπεδικού χειρουργού, αποτελεί το σημαντικότερο βήμα για τη σωστή αποκατάσταση του τραυματισμού και την επιστροφή του αθλητή στην ενεργό δράση.
Κατά τη διάρκεια των αθλητικών δραστηριοτήτων, ερασιτεχνικών ή επαγγελματικών, συμβαίνουν κακώσεις του μυοσκελετικού συστήματος, οι οποίες μπορεί να είναι από ελαφριές, που δεν προκαλούν ανησυχία στον αθλητή, έως μέτριες ή σοβαρές, που αναγκάζουν τον αθλητή να διακόψει τη δραστηριότητά του. Μετά από μια αθλητική κάκωση, ο ορθοπεδικός χειρουργός πρωταρχικά θα θέσει τη διάγνωση, θα αξιολογήσει τη σοβαρότητα της κατάστασης και θα σχεδιάσει το θεραπευτικό πλάνο. Αυτό μπορεί να περιλαμβάνει από απλή αποχή του αθλητή από τις αθλητικές δραστηριότητες για συγκεκριμένο χρονικό διάστημα και φυσικοθεραπεία, μέχρι τη χειρουργική αντιμετώπιση και την αποκατάσταση του ατόμου.
Κάθε άθλημα έχει τις «δικές του» αθλητικές κακώσεις. Για παράδειγμα, στο ποδόσφαιρο και στο σκι, λόγω των έντονων φορτίων των κάτω άκρων, εμφανίζονται συχνότερα τραυματισμοί στα κάτω άκρα, όπως στα γόνατα (ρήξη πρόσθιου χιαστού συνδέσμου, ρήξη μηνίσκου ή σύνθετες συνδεσμικές κακώσεις της άρθρωσης) και στις ποδοκνημικές αρθρώσεις - αστραγάλους (από ένα απλό διάστρεμμα Α’ βαθμού, μέχρι σύνθετα κατάγματα της περιοχής).
Στα αθλήματα που επιβαρύνουν ιδιαιτέρως τα άνω άκρα όπως η κολύμβηση, ο ακοντισμός, το βόλεϊ, το τένις, το water polo κ.ά., εμφανίζονται συχνότερα κακώσεις στην περιοχή του ώμου, του αγκώνα, του καρπού και της άκρας χείρας.
Όποια ανατομική περιοχή φορτίζεται και καταπονείται περισσότερο στο κάθε άθλημα, εμφανίζει στατιστικά και τους περισσότερους τραυματισμούς.
Η σωστή και έγκαιρη διάγνωση και αντιμετώπιση της κάκωσης για έναν αθλητή αποτελεί το «κλειδί» για το αθλητικό του παρόν και μέλλον. Καμία αθλητική κάκωση δεν πρέπει να υποτιμάται, όσο μικρή κι αν φαίνεται αρχικά. Η μελέτη της κάκωσης κλινικά και με σύγχρονες απεικονιστικές μεθόδους θα προσδιορίσει το θεραπευτικό.
Η φυσικοθεραπεία αποτελεί μεγάλο σύμμαχο στην αντιμετώπιση των τραυματισμών, είτε ως αποκλειστική θεραπευτική προσέγγιση, είτε ως επικουρική θεραπεία. Πολλοί τραυματισμοί, μετά τη διάγνωση που θα γίνει από τον ορθοπεδικό, αντιμετωπίζονται μόνο με φυσικοθεραπεία, η οποία περιλαμβάνει πολλά σύγχρονα μέσα, όπως κινησιοθεραπεία και διάφορες μεθόδους της, κρουστικούς υπερήχους, ηλεκτροθεραπεία, μαγνητικά πεδία κ.ά.
Ποιές είναι οι ψυχολογικές επιπτώσεις των τραυματισμών;
Ο ψυχολογικός παράγοντας στον αθλητή, επαγγελματία ή όχι, είναι πολύ σημαντικός για την πορεία της αποθεραπείας του. Ένας αθλητικός τραυματισμός φέρνει αυτόματα σε μειονεκτική θέση τον αθλητή σε σχέση με τους συναθλητές του αλλά και τους ανταγωνιστές αθλητές του. Έτσι, του δημιουργείται αμέσως ένα αίσθημα αβεβαιότητας για το αν θα μπορέσει να επανέλθει στην αγωνιστική κατάσταση που ήταν πριν τραυματιστεί και για το αν θα μπορεί να ανταπεξέλθει στις δικές του προσδοκίες και αυτές των προπονητών και των παραγόντων, ειδικά αν αγωνίζεται σε επαγγελματικό επίπεδο.
Αν η ψυχολογική αυτή φόρτιση επηρεάζει σημαντικά τον αθλητή, είναι σημαντικό να απευθυνθεί σε ψυχολόγο, εξειδικευμένο στην αντιμετώπιση των αθλητών, ο οποίος με την επιστημονική του κατάρτιση και την εμπειρία του θα βοηθήσει τον αθλητή, ώστε η απουσία του να του αφήσει το λιγότερο ψυχικό υπόλειμμα και να επιστρέψει, κάνοντας ένα δυναμικό νέο ξεκίνημα.
Συμπερασματικά, για να θεραπευτεί ένας ασθενής με αθλητική κάκωση πρέπει να θέσουμε πρωταρχικά τη διάγνωση. Πάνω σε αυτήν θα χτιστεί το θεραπευτικό πλάνο-ποτέ αντίστροφα. Η συνεργασία του εξειδικευμένου ορθοπεδικού με τον φυσικοθεραπευτή, τον διατροφολόγο, τον ψυχολόγο και τέλος τον εξειδικευμένο γυμναστή – προπονητή αποτελούν παράγοντες επιτυχίας της θεραπείας και επιστροφής του αθλητή στις δραστηριότητές του.
Τι θα πρέπει να περιλαμβάνει η διατροφή ενός επαγγελματία αθλητή για αποκατάσταση (πριν και μετά την προπόνηση/τον αγώνα);
Η διατροφή του επαγγελματία αθλητή πρέπει να περιλαμβάνει ικανοποιητική ποσότητα πρωτεΐνης, μέσω πηγών όπως το γάλα, το αυγό, το ψάρι, το κοτόπουλο ή το μοσχαρίσιο κρέας. Η δοσολογία είναι 0,8-1 γραμμάριο/κιλό βάρους σώματος/24ωρο.
Πριν την προπόνηση ή τον αγώνα, ο αθλητής θα πρέπει να είναι ενυδατωμένος, ειδικά κατά τους μήνες του έτους με υψηλές θερμοκρασίες και να έχει λάβει όλα τα απαραίτητα ιόντα και μεταλλικά στοιχεία από τη διατροφή του (φρούτα, λαχανικά). Επίσης, θα πρέπει να έχει φροντίσει να έχει τις μυϊκές ενεργειακές αποθήκες γεμάτες με υδατάνθρακες, ώστε να μπορεί να αντεπεξέλθει στις απαιτήσεις του αγωνίσματος.
Μετά τη προπόνηση, που έχουν επέλθει αρκετοί μικροτραυματισμοί στις μυϊκές και τενόντιες δομές των άνω και κάτω άκρων, η αποκατάσταση με τη λήψη επαρκούς ποσότητας πρωτεΐνης και βιταμινών είναι απαραίτητη.
Τι ρόλο μπορούν να παίξουν τα συμπληρώματα διατροφής στην ενίσχυση των επιδόσεων ενός επαγγελματία και ενός ερασιτέχνη αθλητή;
Τα άτομα που ασκούνται σε συστηματική βάση, όπως οι επαγγελματίες (αλλά και οι ερασιτέχνες) αθλητές, χρειάζονται τα συμπληρώματα διατροφής για τρεις λόγους:
1. Να προστατευτούν από τους τραυματισμούς του μυοσκελετικού συστήματος προσφέροντας στον οργανισμό τους, μέσω της διατροφής και των συμπληρωμάτων, τα απαραίτητα δομικά στοιχεία των ιστών του σώματος.
2. Να μπορεί ο οργανισμός τους να αποκαταστήσει γρηγορότερα τους μικροτραυματισμούς που συμβαίνουν κατά τη διάρκεια των αθλητικών δραστηριοτήτων, ώστε να μπορέσει να συντηρήσει και να αυξήσει τις σωματικές δυνάμεις και εν τέλει τις αθλητικές επιδόσεις.
3. Να λαμβάνουν όλα τα απαραίτητα θρεπτικά στοιχεία που ο οργανισμός τους χρειάζεται για να αντεπεξέλθει στο απαιτητικό πρόγραμμα που έχουν.
Η χρήση των συμπληρωμάτων διατροφής δεν θα πρέπει να είναι αυθαίρετη και αλόγιστη. Εδώ απαιτείται διατροφική καθοδήγηση από ειδικούς διατροφολόγους. Είναι επίσης σημαντικό, τα συμπληρώματα διατροφής να είναι κορυφαίας ποιότητας και όχι αμφιβόλου προέλευσης.
Πηγή: healthyme.gr
