Ο ορισμός της παχυσαρκίας και γενικότερα η κατηγοριοποίηση του σωματικού βάρους γίνεται παγκοσμίως μέσω του Δείκτης Μάζας Σώματος (ΔΜΣ), που εκφράζει το σωματικό βάρος σε σχέση με το ύψος του σώματος:
ΔΜΣ = [Bάρος Σώματος, kg] / [(Ύψος, m) x (Ύψος, m)]
Ένα άτομο χαρακτηρίζεται ως παχύσαρκο όταν έχει ΔΜΣ > 30
Είναι βέβαιο όμως, ότι παρουσιάζει έξαρση σε όλο το κόσμο την τελευταία δεκαετία, καθώς και ότι η εμφάνισή της σχετίζεται με κοινωνικούς, γενετικούς, περιβαλλοντικούς και κυρίως μεταβολικούς παράγοντες.
Ορμονικές δυσλειτουργίες σχετιζόμενες με την παχυσαρκία περιλαμβάνουν, την αυξημένη παραγωγή κορτιζόλης, την αντίσταση στην ινσουλίνη, τα μειωμένα επίπεδα φυλοσυνδετικής πρωτεϊνης, τα μειωμένα επίπεδα προγεστερόνης στις γυναίκες, τα μειωμένα επίπεδα τεστοστερόνης στους άνδρες, και τη μειωμένη παραγωγή αυξητικής ορμόνης.
Είναι δυνατόν να προκαλέσει πολλές βλαβερές επιδράσεις στην υγεία, όπως διαβήτη, υπέρταση, καρδιαγγειακές παθήσεις, μυοσκελετικές φθορές, αποφρακτική άπνοια του ύπνου και πολλά είδη καρκίνου.
Η παχυσαρκία είναι μια πολυπαραγοντική νόσος που οφείλεται σε συνδυασμό τόσο φυσιολογικών, όσο και κληρονομικών και περιβαλλοντικών παραγόντων.
Σημαντικοί παράγοντες, αναφορικά με την εμφάνιση επιπλοκών, είναι η βαρύτητα της παχυσαρκίας, όπως αυτή εκφράζεται με το δείκτη μάζας σώματος και η ποσότητα του ενδοκοιλιακού λίπους, όπως αυτή προσδιορίζεται με την απλή μέτρηση της περιμέτρου της μέσης.
Η πιθανότητα ανάπτυξης ανεπιθύμητων επιδράσεων στην υγεία μπορεί να μειωθεί με τη μακροχρόνια διατήρηση μιας απώλειας βάρους που κυμαίνεται ακόμα και στο 5% έως 10% του αρχικού σωματικού βάρους.
Αν δηλαδή κάποιος με αρχικό βάρος 100 κιλά διατηρήσει σε βάθος χρόνου μια σταθερή απώλεια 5-10 κιλών, θα έχει σημαντική μείωση των προβλημάτων που ήδη υπάρχουν, αλλά και αυτών που είναι πολύ πιθανό να εμφανιστούν στο μέλλον.
Πηγή: y-o.gr
